රීරි යකිනිගෙ රූප පෙරැලුම - චාල්ස් බෝද්ලෙයර්

සිය ලෙහෙ රත් අදරඟින් බැරෑඬි හඬකින් එ ගැහැනිය,

ගිනි පුළිඟු මත හිඳින සර්පයෙකු සේ අඹරමින් ගත ඒ අත මේ අත,

බොස්තොරොක්කයට තෙරපවමින් ඇගෙ පුන් පයෝධර යුග්මය,

පවසන්නීය මෙ සේ සැණෙකින් කස්තුරි සුඟදකින් පුරවමින් දසත:

“තෙත් ය මගෙ දෙතොල; දනිමි මම හොඳ හැටි පරාජය කරන්න

‘හෘදය සාක්ෂිය’ නමින් ඉපැදි පෞරාණික යක්ෂයා ඔබ හොඳින් හඳුනන.

සියල් කම්කටොලු පලා යන්නෙ ය වාෂ්ප ව යන්නෙ ය මගෙ ළමැද මැද,

සිනහසෙති ළමුන් විලසට, මා අසළට පැමිණෙන මහල්ලෝ ඔය අතරමැද

මම ය දිනකර; මම ය සඳවත; මම ය ගගනත, අහසෙ තරුකැට

දුහුල් නොමැති ව මගේ සියොලඟ නෙත ගැටෙන වුන් හට!

මහත්මයාණෙනි, විශ්වාස කරන්න මේ පවසන දෙය මම

ආදර ශාස්ත්‍රය අතැඹුලක් සේ දන්නා එහි කෙළපැමිණියෙක් මි මම

බදා වල්ලභයෙකු, ලජ්ත ව, කාමුක ව, රති තිබාසෙහි ගිලී, ඕනෑවට එපාවට,

පුදා ගිල්වන කල මගේ බරැති පුන් පියයුරු ඔහු දසන් පෙළ වෙතට,

රති සුඛෙහි ඇලීගෙන කෙඳිරුම් නඟන මෙ සුමුදු සයනය මත සිට

මා කෙරේ උපන් රාගයෙන් බ්‍රහ්මචාරී සුරදූතයෝ පවා පලා යති නිරයට!”

උරා අවසන ඈ මගේ සාරය, ජවය දිවු සෑම අස්ථියක ම,

හැරී ඇය දෙසට ශීතලෙන් ගැහෙමින්, දුර්වල ව, වෙහෙසට පත් ව මම,

සිපගන්න ඇගේ ලවනත් හෙමි හෙමින් නැවතත් වරක් තනනා කල,

මා අසළ මුහුණක් නොමැති ඕජස් ගලන දිරනා ගතකි උපදවන පිළිකුල!

වසාගෙන දෙ ඇස, සිහිසන් ව වැතිර හිඳ උදෑසන දෑස් හැර බලන විට,

මගේ රුහිරෙන් කුස පුරවා ගත් ඇය පෙරදා රැයෙහි වැතිර සිටි ඉසවුවට,

විසන්ධි ව ගිය සුදුමැලි ඇටසැකිල්ලක කෑලි බෑලි ය එතැන.

ඇය සැතැප සිටි සරාගී ඉරියවුව ගෙන එහෙ මෙහෙ වැනෙන,

සෑම ගැස්මක් සමඟ සුළං අතක් සේ සෙළවෙන, ගැහෙන

නැතොත් සිසිරයේ රැයක හමා යන සැඩ සුළඟට හසුව පැද්දෙන

තැබෑරුම් දැන්වීම් පුවරුවක් වැනි ය එය කිරි කිරි හඬ නඟන!

පරිවර්තනය: කාව්‍ය තත්සර

Charles Baudelaire